Patrick STEEN
metaalassemblages
Kunststudies
regentaat Plastische Opvoeding Brugge.
Meestergraad St. Lucas Instituut Gent, Beeldhouwkunst.
Prijzen & selecties
- 1991
: 2de laureaat Hoger Kunstonderijs
Kortrijk
- 1993
: l0de prijs Nationale Wedstrijd Beeldhouwkunst, Vermeylenfonds
Oostende.
- 1995
: 2de prijs nationale Wedstrijd Beeldhouwkunst, Vermeylenfonds
Oostende.
- 1997
: Laureaat Nationale Wedstrijd Beeldhouwkunst Vermeylenfonds
Oostende.
Plaatsing van ‘Esdoornblad’ in het park te
Diksmuide.
- 1999
: Opdracht gemeente Middelkerke
‘Ezelmonument' voor Lombardsijde.
Patrick Steen is een persoonlijkheid
met een Eigen stijl. Wat mij meteen is opgevallen is het
merkwaardige feit dat in vele gevallen de herkiesbaarheid van het
oorspronkelijke bestaan van zijn objecten blijft en toch meteen iets
anders wordt gelezen.
Patrick Steen is duidelijk een ziener in meer dan één betekenis van
het woord.
Hij moet het echt niet hebben van een complex structuren
van stukjes stof en papier van vleugjes nostalgie die naast elkaar
werden geplaatst en zo de nostalgie vergroten. Hij haalt iets
tevoorschijn wat wij
vrij gemakkelijk herkennen en laat het gewoon iets anders worden
door het te reduceren te isoleren, te vergezellen van een aanhangsel
of een tegenstelling. In dat soort werk speelt het vormelijke
gegeven een voorname rol. We voelen een Aha-erlebnis een besef dat
iets banaals iets subtiels wordt wanneer het op een andere manier de
aandacht krijgt.
Vorm is
een eerste contact, maar ook de huid van de dingen speelt een rol.
Het pokdalige van het verweerde ijzer de kleur van de roest en de
weggeknaagde verticaal van een stuk ijzer zijn hun oorspronkelijke
contour kwijtgeraakt. Plots verschijnt een andere dimensie en maakt
het element “verrassing'' plaats voor een puur “ruimtelijke
sensatie'' wanneer modules verschijnen die genoeg hebben aan hun
vorm in samenspraak met een
andere vorm.
Vanuit
die ervaring bij de toeschouwer groeit het besef dat Patrick Steen
lang niet alleen een “assemblagekunstenaar'' maar een volwaardig
“ruimtelijk kunstenaar” is. Een beeldhouwer, die modules, vormen
creëert of herwaardeert en ze in verband brengt met andere vormen of
modules.
Zo ontstaan beelden die niet meer concreet naar mens of dier
verwijzen, maar die een ritme onderstrepen en daar de gevoeligheid
van de materie aan toevoegen. Deze gedurfde sculpturen bezitten een
actuele uitstraling. Het lijkt wel alsof de kunstenaar via het
manipuleren van brokstukken toegang
heeft gekregen tot het onzegbare. Dat onzegbare van “geroeste''
vormen “ontroerende''beelden die geladen zijn met emoties
allerhande.
Hugo
Brutin
